ชีวิตเริ่ม... เมื่อเริ่ม"ใช้ชีวิต"


โพสต์แนะนำ

ยินดี ปีนัง : hello penang ep.1

สวัสดี ปีนัง             เชื่อว่าหลายๆคน คงมีความฝัน ในชีวิตของตัวเอง   อยากใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง อยากทำในสิ่งที่ตัวเองอยากท...

วันอาทิตย์ที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2565

ลาก่อน เมืองหลวง ครั้งสุดท้าย!!

บันทึกการเดินทาง

30.11.21-02.12.21 


ครั้งนี้ คงเป็นครั้งสุดท้าย ที่จะได้อยู่ที่แห่งนี้แล้ว

เพราะถึงเวลา คืนห้อง ขนของ กลับบ้านเราซักที

โดยวันนี้ขายกาแฟ ครึ่งวัน

กว่าจะได้ออกจาก สนามชัย

ก็ปาเข้าไปบ่าย 2 

กว่าจะมาถึง เมืองทองธานี ก็เย็นละ

วันนี้ จะมีพี่มาขนโซฟาให้

ก็มาถึงก็รีบขนโซฟา ลงมา

แถมวันนี้ยังนัดเพื่อนไปที่ร้านโปรดอีกด้วย

จะทันมั้ยนะ เพื่อนแม่งก็มาเร็วเหลือเกิน



ออกมากินร้าานโปรด
ก่อนจะขนของกลับบ้านกัน


นัดเจอกับเพื่อน ก่อนที่จะไม่ได้เจอกัน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ จะได้เจอกันอีกที
เลยนัดมาเจอ พูดคุยกัน ส่งท้ายซะหน่อย

01.12.21

วันใหม่ ได้นัดกับกอบบุนไปเจอกันที่ฟิวเจอร์
ผมก็มาขึ้นรถไฟฟฟ้าสายสีแดงที่ดอนเมือง
ต้องบอกว่า คนน้อยมาก




เป็นรถไฟฟ้าสายเปิดใหม่
อย่างกะรถไฟญี่ปุ่นยังไงอย่างงั้น








เมื่อลงรถไฟฟ้ามา ขึ้นรถโดยสารต่อ
อีก 8 บาท ตลอดสาย
แต่เพื่อนเพิ่งโทรมาบอกว่า
กุถึงสถานีละนะ มึงอยู่ไหน

จ้า กุขึ้นรถออกมาแล้ว
เจอกันที่ฟิวเจอร์เรยเพื่อน


เข้าห้างกินเตี๋ยวเรือวิศวะ อืม รสชาติอร่อยดี
จากนั้นหากาแฟนั่งจิบ นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย



มาได้ร้าน Mezzo เป็นกาแฟ แถมน้ำผึ้งมะนาว
แถมวาฟเฟิล



ซักบ่าย 4 โมงเย็น ก็เดินมาดีแคทลอน
ที่โลตัสรังสิต เลือกซื้อของที่ดีแคทลอนอีกนิดหน่อย




มื้อเย็นวันนี้ ขอเป็นอาหารญี่ปุ่น
NAKAMA 
จิบเบียร์สด อาซาฮี
พร้อมกับแกล้มอีกนิดหน่อย
เบ็ดเสร็จมื้อนี้ 1300 บาท

















ถือว่าเป็นการส่งท้ายที่ไม่เลว
กับบรรยากาศค่ำคืนนี้ใน กทม.
ก่อนที่พรุ่งนี้จะต้องเดินทางกลับ กทม.


ในที่สุดก็ได้เวลาคืนห้องของจริงแล้ว
ช่วงเวลาที่ได้อยู่ที่นี่มา 3 ปี ตั้งแต่ปี 61 จนถึง 64
สุขและทุกข์ ก็มีที่ห้องนี้นี่แหละ
ห้องที่มาฝังตัวในเมืองหลวง

ณ วันนี้ เราต้องบอกลามันแล้ว
เคยไปเที่ยวต่างประเทศ มาหลายประเทศ
สุดท้าย ก็กลับมาอยู่ห้องนี้

ไปเที่ยวมาทั่วประเทศ 
ตอนจบ พักผ่อน ก็มาอยู่ห้องนี้
ขอบันทึกเป็นความทรงจำไว้หน่อยละกัน
กลับมานึกถึง จะได้คิดถึงกัน






ร้านข้าวประจำก็ต้องบอกลาแล้วนะครับ

ไว้มีโอกาส คงได้กลับมากินใหม่



ก่อนกลับบ้าน ก็ได้แวะร้าน BC base camp
สปาเก็ตตี้ กาแฟ แวะจิบก่อนกลับบ้าน







ระหว่างขับรถกลับ
ใจมันฟูแบบบอกไม่ถูก
เหมือนเราได้หลุดออกจากที่ๆไม่ใช่ตัวเราจริงๆแล้วหรอวะเนี่ย
นี่มันคือชีวิต ที่เราต้องการ จริงๆแล้วสินะ

สู้ต่อไปนะ เราจะทำมันให้ดีขึ้น
ให้มันดีกว่าที่เป็นอยู่แน่ๆ
แล้วพบกันเร็วๆนี้


Popular Posts

Facebook